ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ … ΕΜΕΙΣ

Εγώ κι εσύ, κι εσύ, κι εσύ … εμείς

εμείς που γεννηθήκαμε χωρίς να μας ρωτήσουν

γίναμε μάρτυρες μιας αβύσσου ... την κοιτάξαμε

και τρομάξαμε !

ένα κερί ανάψαμε να γίνει δίαυλος μεταξύ μας .

Μα το κερί λειώνει … τελειώνει…

Και πάλι νυχτώνει και πάλι το σκοτάδι δεν έχει αυγή

για σκέψου γίναμε το ενυδρείο που του κλέψαν

το νερό …

Όμως μη μασάς εσύ κι εσύ κι εσύ δες τη φλόγα στο

τζάκι που φουντώνει , στο λέει το κούτσουρο ελιάς

άκουσέ το : κι αν έρθει η άπονη στιγμή να γίνω

στάχτη θάχεις κάτι να σου θυμίζει ότι η φλόγα ήταν

κάποτε φωνή, μια φωνή σημαίας!

Αργά αργά , δειλά δειλά ας σηκώσουμε αυτή τη

σημαία που θα φανερώνει ότι τίποτα δεν πεθαίνει …