ΑΝΥΔΡΗ ΒΡΟΧΗ

Οι λέξεις που στόλισα το όνομά σου αιμοραγούν
Και θάμπωσε ο καθρέπτης και θάμπωσαν τα μάτια

Απ΄ το ζεστό το κόκκινο το αίμα θα ριγούν

Οι δρόμοι τα στενά τα φυτρωμένα μονοπάτια ..

Η αγάπη δεν άντεξε στον δεύτερο βοριά

Πάγωσε και θυμήθηκε τη μόνη τη βραδιά

Που οι κρυφές ματιές υπόσχεση έδωσαν ζωής

Το βλέμμα απ΄ το μπλε δάκρυσε , μη το πεις …

Τσιμέντο ρίξαμε στον ουρανό

Κοκάλωσαν τα αστέρια

Τσιμέντο και στον ήλιο το ζεστό

Ένα ηφαίστειο η καρδιά άδεια τα κρύα χέρια

Ούτε της βροχής το κλάμα

Ούτε του κεραυνού η φωτιά

Ζέστανε ξανά του νου το δράμα

Τα αστέρια πέσανε κι αυτά

Αντίο σε δρόμους λευκόστρωτους να βγεις

Αντίο τα διψασμένα χελιδόνια να ποτίσεις

Ήσουνα σταγόνα άνυδρης βροχής

Ήμουνα το ποτήρι που άδειο θα αφήσεις ….