ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ

Την Άνοιξη ανθοφορούν όλες οι αγάπες

Τέτοια είναι η φύση των πραγμάτων

Μα ποιος και ποια την τύχη θα χει

Φθινόπωρο ν’ αγαπηθεί

Μέσα στο δάκρυ της βροχής

Και της γυμνής ελπίδας

Που δεν την κρύβουν

Οι απάτες των καιρών

Κάτω από φύλλα πράσινα

Και

Από θροές της συγκυρίας της ανάγκης

Τέτοια αγάπη

Αληθινή

Ζηλεύει η ψυχή μου

Πίσω από ένα νοτισμένο τζάμι

Κάπου

σε έναν έρημο από τυχοδιώκτες δρόμο

Τυλιγμένη σ’ ένα

Προσμονής γαληνεμένης σούρουπο

Με λίγη ομίχλη πάνω στα δημόσια φώτα

Κι αυτή

Σαν οπτασία

Από μέσα να προβάλλει

Στου Φθινοπώρου το ψυχόκαρδο ταξίδι.