#1

Εχω μια απίθανη
ανησυχία
Ανικανοποίητο νομίζω λέγεται 
Δεν είμαι αχαριστη 
τον λατρεύω για κάθε αναπνοή που
παίρνω κοντά του 
για κάθε φορά που τα βλέμματα μας
συναντιούνται 
και εγω ανασηκωνομαι για να
ακουμπήσω τα χείλη του.
Τον αγαπώ όσο νιώθω ζωή μέσα μου,
τον θέλω πεισματικά 
τον διεκδικώ ακραία 
τον χρειάζομαι 
με μια ανάγκη παράλογη.
Το βλέμμα του τα ματια του οι
πλάτες τα χείλη και τα χέρια του
ειναι η κατεύθυνση να φτάνω
κοντά του
Η αίσθηση της ανάσας του και η
βαθιά φωνή του που αναγνωρίζω
τυφλά έρχονται να ξυπνήσουν τα
πιο αρχέγονα ένστικτα μου 
Τον ευχαριστώ τόσο βαθιά γιατι
μέχρι πριν τον λατρεψω νόμιζα
οτι ήξερα να αγαπάω
Τωρα ξερω οτι τον περιμένω χωρίς
να με νοιάζει ο χρόνος τον
ονειρευομαι γιατι αυτός μου
γέννησε αυτή την ανάγκη και το
βλέπω οτι κάθε φορά που
αντικρυζω την πλάτη του απλα
περιμένω μέχρι να γυρίσει πάλι
τα ματια του σε μένα 
αυτα τα ματια μαύρη θάλασσα.