Εμείς κι ο Κόσμος

Πως τούτη η σφαίρα στροβιλίζεται περί του εαυτού της,
το γνώριζε καλά , από σπουδή και πείρα
καθώς πολλές νυχτιές ξαγρύπνησε
περίεργος στο παρατηρητήριο του
κι αυτοσχέδια δικαιολογούσε τούτο και τ’ άλλο

Κείνο το δείλι μοναχά
σπάραξε μια μικρή κραυγή μες στο κεφάλι του,
που τον ορίζοντα χάραξε μια μαχαιριά στα δύο
και χλώμιασε ο άξονας της γης
Δεν ήταν πια ιδεατός