Ίσως Απολογία

Συμπάθα με,
αφορισμένη απ’ την τόλμη εποχή,
γιατί γεννηθήκα εδώ
και το αίμα μου σχήμα οξύμωρο μοιάζει,
που γειαίνει την πληγή και την πληγή αφορμίζει
Συμπάθα με,
αφού εσύ το δίδαξες στην επικράτεια σου
πως οι ήρωες μπορεί και να υπάρξουν
μα τέλος πάντων μετά το θάνατό τους
και είναι τόσο λοιπόν ξεπερασμένοι
Συμπάθα με,
μάνα εσύ, εποχή μου σκονισμένη,
αν βάλω μια φωτιά σε ό,τι μαρκάρεις «νέο»
γιατί γεννήθηκα εδώ
με ένα κληροδότημα ανόητο στα χέρια
κι αλήθεια θα ’ναι αστείο,
αν χρειαστεί
έτσι να το προσφέρω