ΧΑΛΚΙΝΟ ΣΟΥΡΟΥΠΟ (Παλαιολόγος Χαλίδας)

Κι αν θέλω τώρα στη χώρα των ηρώων

να ακούγεται η φωνή μου

Μαλαμοχάραμα αρχίζει

μαυρίζει ο ουρανός.

Βαθιά σ' ευχαριστώ αρειαγαπημένη

που χάθηκε όλος μου ο εαυτός σε σένα

Τόσες φορές γεννούσες  

το πάθος το παράφορο

Τα τραύματα του κόσμου όλα δικά σου

Τώρα γυρίζουνε πολλοί

που ορφανοί μαζεύουν άνθη

Στολίζουν σάπιο σκηνικό

Και τα θηρία να ξεσκίζουν τη φωνή σου

Τελικά οι θεοί κοιμόνταν πάντοτε

Και τώρα ότι καλύτερό μου

Ξεφτίλα, οθόνες και θάνατος

Ελλάδα Αθήνα Κόλαση

Κουρσεμένη και θεοστόλιστη πόρνη,

γλυκιά μου φιμωμένη

Σε χαιρετώ

Στο μεσοστράτι γαβγίζουν

του χαμού οι κομπανίες

«Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω μου σπαράζεις την ψυχή

γιατί μ’έμαθες και ξέρω ν' ανασαίνω όπου βρεθώ 

να πεθαίνω όπου πατώ»