Ο χάρτινος (Βασίλης Καπράλος)

Ο χάρτινος-1

Δε φύσαγε ευνοϊκός, ήταν αντίπαλος κι αυτός…

Το βάρος, που τραβά η ουρά, τα μυστικά του τα φτερά.

Και τον βαστά ένα σκοινί, στην κεφαλή και τον κινεί.

Του έχει οριστεί η ποινή· να τον φοβούνται οι ουρανοί·

κι όλα του τα εμπόδια, -κρυφά- πολεμοφόδια…

Είναι φτιαγμένος με χαρτί, μα την ψυχή του την κρατεί.

Και με την όψη του αγνή, τον αγκαλιάζουν οι ουρανοί. 

  Ο χάρτινος-2

Μήτε το βάρος λόγιασε, στα πόδια κρεμασμένο,

μήτε και στο λαιμό η θηλιά, τον έχει φοβισμένο.

Και πήρε και τον άνεμο, που κόντρα ψιθυρίζει

και σύμμαχο τον έκανε, κι εκεί ψηλά ‘νεμίζει.