ΑΤΙΤΛΟ

Η ζωή είναι άτιτλη, δεν είναι έτσι; Επιπλέει

σαν λάδι παστέλ σε καθαρό νερό, σαν ένα επίχρισμα

φωτός σε μια λίμνη, ή σαν μια αντανάκλαση

σε θαμπό γυαλί, όπου έχουν σβηστεί

οι εικόνες, μέσα σε κάδρο ωστόσο,

κινούνται στα ακαθόριστα, φανταστικά τους όρια

αλλάζοντας συνέχεια πρόσωπα και σχήματα.

Ο καλλιτέχνης ξέρει: έχει να κάνει

με τη μορφή και το χρώμα

μπερδεύοντάς τα, βρίσκει την απάντηση

στις σιωπηλές ερωτήσεις τους.

Μετά την τελευταία πινελιά κάνει ένα βήμα πίσω, ευχαριστημένος,

αποκαλεί το έργο τέλειο,

του βάζει μια κορνίζα και το ονομάζει "Άτιτλο".