Βγήκε ο ήλιος πάλι,
πονάει το κεφάλι,
ξενύχτησα να κλαίω,
δεν ντρέπομαι… το λέω.
Χαμογελά η μέρα,
ας είναι και Δευτέρα.
Πολύβουο μελίσσι,
αχολογά η ζήση.
Γεμάτο τα γραφείο
και το λεωφορείο,
άτομα σαν κι εμένα,
με μάτια απελπισμένα.
Καρδιές σαν κουμπαράδες,
δεν βγαίνουν οι παράδες,
να πάρει χρώμα ρόδινο,
το όνειρο το επώδυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου