Δειλά βήματα

Στις σκιές σου μπλεγμένος

το σ΄αγαπώ απορείς,

μες στις λάσπες σκορπισμένος

ζητάς να σωθείς.

Αρπαγμένος από άλλους

σε άτοπα γυρνάς,

τον Πατέρα Χ(Κ)ρόνο φοβάσαι

και λυγάς και λυγάς.

Σαν να ανοίγεις μια πόρτα

καινούρια μέρη να δεις,

μα πάλι ιδρώνεις

και γυρνάς το κλειδί.

Σαν τους πρωτάρηδες της ποίησης κι' εσύ,

ερωτευμένος μα δεν τόχεις...