Άναρχες μαρμαρυγές

Στα δάκρυα των ματιών μου
                          θολώνουν οι μνήμες
Διαχέονται οι στοχασμοί μου
              στα πελάγη των ονείρων μου
Όταν έρχονται οι εικόνες σου
                                      καλπάζοντας
Σαν τ’ άλογα του Φαέθοντα
                                  που υψιπετούν

Στ’ αναπάντητα  ερωτήματα
                      κατρακυλάει ο λογισμός
Πριν το λυκαυγές
Τότε που τραυματισμένες
                                      οι ελπίδες μου
δύουν στους συμβιβασμούς σου
Και οι σιωπηλές κραυγές μου
                      διαχέουν την απόγνωση

Όμως εγώ, φυλάω σαν τα πουλιά
                        το μυστικό του σμήνους
στα μονοπάτια τ’ ουρανού
                          λάμνοντας την ελπίδα
Όταν προσμένω το φιλί, μεταλαβιά
            στα ερωτικά μου καρδιοχτύπια
Στις  άναρχες διαδρομές
που αναβοσβήνουν οι πυγολαμπίδες

Αφού δεν αντέχει η ψυχή μου
                               την αφόρητη τάξη
με δυναστεύουν αναστάσιμες πορείες
                         στο φως του φεγγαριού
Γι’ αυτό απόψε κοινωνώ
             την αλμύρα των δακρύων σου
Γι’ αυτό απόψε αφουγκράζομαι
                       τις άναρχες μαρμαρυγές 
των παρειών σου