Μάρμαρα κομματιασμένα για αγάλματα που δεν λαξεύτηκαν.
Αυτή είναι η ζωή μας.
Τσαμπί που δεν μας τρύγησε κανείς και μαράθηκαν οι ρώγες πάνω του.
Γραμμόφωνο που παίζει ελέκτρο -ποπ και δεν του ταιριάζει καθόλου.
Θα υφάνω μια φορεσιά, με τοιχώματα από αρτηρίες.
Θα πάρω κόκαλα, αίμα, δέρμα και θα με ξαναφτιάξω.
Εμένα που θαύμαζα και μ' έκρυβα.
Και θα με ξαναβρώ. Στ’ ορκίζομαι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου