Οι νύχτες άθικτες
Από σένα
Θα παραμείνουν άγνωστες ορφανές και θερισμένες
Απ τη λάμπα του δρόμου.
Αιώνια έσταζαν φως τ άστρα
Στα ρείθρα των εποχών
Μέχρι να μαζευτεί το χρυσό
Για τα μνήστρα που κατεργαζόσουν, άθραυστα.
Από κει κι ύστερα
Οι νύχτες οι επόμενες κλείστηκαν
Μέσα σ ένα σώμα κέρινο
Και ένα ενυδρείο με άστρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου