ΑΟΡΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ (Ανδριάνα Μπιρμπίλη)

Μπορεί να είσαι η μάνα μου,

μπορεί ο αδερφός,

μπορεί να είσαι εκείνη που αγαπώ.

Ένα μονάχα ξέρω πως είσαι ένας αόρατος,

ύπουλος εχθρός.

Ένας ακόμα καημός,

που γέννησε ο άδικος καιρός.

Κρίμα σαν άνθρωπος,

δεν είμαι τόσο δυνατός,

ούτε άφθαρτος,

ούτε σημαντικός.

Ίσως είμαι ένας ακόμη αριθμός.

Το όνομα σου ιός

και οι γονείς σου

η φτώχεια και ο καπιταλισμός.

Λένε πως είσαι αρχηγός,

μα σαν θα βγει ο ήλιος,

θα έχει γίνει πια καπνός!

ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΣΠΙΤΙ (Γιάννης Γερογιάννης)

Δε θα σκουριάσει η άνοιξη,
ούτε θα σβήσει ο ήλιος
Τη μοναξιά όμως ποιος την αντέχει;
Μέσα στο συρματόπλεγμα,
ποιό αηδόνι θα λαλήσει;
Όταν η ανάσα του άλλου γίνεται εχθρός σου
γύρευε τόπο να πιαστείς
και χέρι ν’ ακουμπήσεις.
Αν αγαπάς μάθε και να στερείσαι
Να γίνεις πέτρα για ζωή,
Κυκλάμινο ν ανθισεις.
Ο πόνος δίνει δύναμη,
η αγάπη μας πικραίνει.
Πρέπει να χτίσεις τη ζωή σε νέα δεδομένα
Ποιός Όρισε την άνοιξη σύννεφο ματωμένο;
Ποιός έκλαψε το αύριο;
Ποιος έφυγε απ’ τον κόσμο;
Δίπλα στο χάρο να σταθείς,
μα μην τον ακουμπήσεις
Να σκέφτεσαι τον άλλον.
Στη μοναξιά δεν είσαι μόνος
Οι άνθρωποι σε σκέφτονται,
ο πόνος μας ενώνει.
Μα τι μπορούν να κάνουν όλοι οι άλλοι;
Σαν τους μιλάς αλλάζουνε
κατεύθυνση και βλέμμα.
Η ανάσα μου δε σκούριασε
γυρεύει οξυγόνο.
Γιομίσαμε με φέρετρα
κι αδειανές πλατείες
Αλαφιασμένα βλέμματα,
σε σκοτωμένα χείλη
Ο δρόμος έκλεισε
κι ο κόσμος μας σωπαίνει.
Μες στη σιωπή βιώνουμε
τον πόνο και τη θλίψη
Με ξόρκια και εγωισμούς
δεν άλλαξε ο κόσμος
Άλλαξε με το πάλεμα,
με γνώση και ευθύνη.
Μα τώρα λίγο πριν φύγω
θέλω να στείλω μήνυμα
Μόνος σου να παλεύεις
-να πάρεις την ευθύνη-.
Δε θέλω να με κλάψεις
μήτε να με ακουμπήσεις
Τη λογική που στένεψε
μόνος σου ν’ αποχτήσεις.
Να ξέρεις θα σε σκέφτομαι,
Ποτέ δε θα ‘σαι μόνος.

Χαϊκού (Θεοχάρης Παπαδόπουλος)

Ψεύτικε κόσμε 
πριν τον κορονοϊό 
μάσκα φορούσες. 

Θρόισμα (Ανδρέας Βατίστας)

Αυτή η συννεφιά αρματώνει
τους σημαδευτές απέναντί μου
αναμένοντας αρμέγματα
λοβοτομημένων εγκεφάλων
μπας και ξεράσουν μέλλον
το ρημάδι παρελθόν υποβόσκει
ανεπιθύμητα υποχρεωτικά μαθήματα άνοιας.
Η επιδερμίδα μετά το κύλισμα
στην εκφορά του λόγου
θρόισμα φαντάζει.
Τα δαγκωμένα ειπωμένα λόγια να ξεχνάς,
χάδια λέξεις είναι αγγίγματα,
διορθώνουν τις εξισωμένες ανορθογραφίες.
Η επιτόπια επαλήθευση προγραμματίστηκε
όταν οι μασκαράδες θα χορεύουν
στα προσκεφάλια της αλαζονείας.