Ουαί υμίν ‘‘ άριστοι’’ (ΧrIstoS)

Οι άριστοι αρίστοις αεί συναγελάζονται.

Των  αρίστων  τα  έργα θαυμαστά εισί.

Τους αρίστους οφείλομεν επαινείν.                           

΄Ω άριστοι μας έχετε ζαλίσει.

Κι είσαστε και πολλοί ˙

άλλοι από κούνια  και εκ γενετής    

άριστοι από τζάκια και εξ απαλών ονύχων,   

και κάποιοι άλλοι εξ ημών

άριστοι εκ του πλήθους  εσείς,

που διακριθήκατε σε κάποιον τομέα.

Ουαί υμίν

οι άρρωστοι ˙

όσοι σας αριστεύετε    

εις  τας  αναρριχήσεις

και στρογγυλοκαθίσματα

σε θώκους ψηλούς και  θρόνους,

που δίνουν παχυλούς μισθούς

και άριστες ρεμούλες.

Σπουδαία

αριστεία  σας

η αυτοπροβολή σας

και η εξυπηρέτηση ιδίων

και  Μεγάλων  Συμφερόντων.

Ουαί υμίν

                    τοιούτοι

                                    άριστοι.