Μου αρέσουν αυτοί οι κήποι. Οι αυτόνομοι. Κήρυξαν την ανεξαρτησία τους μα νοιώθεις παρόντα τα ίχνη ενός τινός απόντος.
Κι εγώ είμαι αλλά δεν είμαι όπως εκείνοι.
Μου αρέσουν αυτοί οι κήποι
οι φυλακισμένοι.
Χορταίνουν με σκουριά
δροσίζονται με αρμύρα.
Στον ίσκιο τους μόνο πουλιά και φίδια
Στις άκρες τους λατρεμένη αγριοτριανταφυλλιά
στη ρίζα μία εγκατάλειψη
σαν γυναίκα που μου ψιθύρισε.
Εγκατεστημένη εκεί αλύτρωτη, Χρόνια Πολλά να την χαίρεστε, ηχώ στο βάθος περιμένει.
Μου αρέσουν αυτοί οι κήποι οι φυλακισμένοι
εγώ είμαι το αεράκι στα μονοπάτια τους
γυρνάω Λεβάντες και πότε Γραίγος να ξεράνω τα φύλλα τους
Να μην μείνει κανένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου