Πού πας Θανάση, με τόση βιάση,
σ’ έρημη χώρα.
Σ’ έχουν γελάσει, σ’ έχουν δικάσει,
πολιτικοί τούτη την ώρα.
Αχ ρε Θανάση, σ’ έχουνε πιάσει,
αριστερίζεις.
Δύσκολη η ζήση, αλισβερίσι,
μα εσύ πορίζεις.
Δικτατορία, δημοκρατία,
μια απ’ τα ίδια.
Θέατρο η ζήση, σωστό μεθύσι,
πα στα σανίδια.
Το χειροκρότημα, σαν χαϊδολόγημα,
σε συνεπαίρνει.
Η κωμωδία, σαν τραγωδία,
δάκρυα φέρνει.
Τρέχα Θανάση, μην σε προφτάσει ,
ο άπονος χρόνος.
Πού πας Θανάση, έχεις γεράσει
και φεύγεις μόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου