ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ

Η χει­ρα­γώ­γηση της μνήμης,κρυφή σπουδή της ιστο­ρίας,

–εμπέ­δωση της δεσποτείας-,
και οι αυθαι­ρε­σίες της λογι­κής,  μονα­ξιά της συνείδησης.

Η επα­νά­ληψη των και­ρών φυγή, επι­τη­δευ­μένη παρα­δοχή,
–αυθορ­μη­τι­σμός της παρουσίας-,
και δοκη­σί­σοφη σιωπή οι στο­χα­σμοί και οι αναλύσεις.

Ανο­χύ­ρωτη, χθε­σινή η εποχή, κοι­νω­νία των προ­σω­πείων,
–ευσχη­μο­σύνη της ιδεολογίας-,
παραλ­λα­γές στην ενοχή, αλλο­τριώ­σεις και αδιέξοδα.

Προ­σω­πεία  οι ευαι­σθη­σίες, η απειλή και οι ανη­συ­χίες,
–ανα­γκαιό­τητα της αλληγορίας-,
η επί­κληση ανα­γκών και ήθους, η προ­ο­πτική και το δίκιο.

Προ­σω­πεία  η συνοχή, η πειθώ και οι ρητο­ρείες,
–μακα­ριό­τητα της σοφιστείας-,
οι ταγοί με τα ορά­ματα κι η ομή­γυρη με την ευσπλαχνία.

Ασή­κωτη η αίρεση κι ασπού­δα­στες οι επι­νο­ή­σεις,
–ανε­κλά­λη­τες της σοφίας-,
τρό­πος ζωής ο μιμη­τι­σμός και η συνέ­πεια προσωπεία.