Ενίοτε
στον ύπνο μου ακούγονται σαλπίσματα
ακούγονται
τύμπανα
ακούγονται
κραυγές:
εγερθείτε
οι κοιμώμενοι
εξεγερθείτε
οι φοβισμένοι
κι
αίφνης ξεχύνονται κατά κύματα άσπρα πουλιά
ζυγιάζονται
ανάερα
βουτούν
θρηνούν
το αίμα των αθώων
ολολύζουν
τα σφαγμένα παιδιά
δημιουργούν
ιδεογράμματα
θέτουν
πανάρχαια ερωτήματα:
τι
είναι αλήθεια;
τι
είναι ψεύδος;
και
τότε φλέγονται οι χρησμοί
φλέγονται
οι ξεχασμένοι κώδικες
σπηλιές
κατακρημνίζονται
λιώνουν
οι σταλακτίτες που έπηξε η σιωπή
οι
σκέψεις εκπορθούν τα τείχη του χαμένου χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου