ΑΦΕΛΕΙΑ

Νάναι στα σκεπά ο αφαλός σου.

Να μη κρυώσει

και τυλιχτεί ξανά στο λαιμό μου.

Λεπίδια τα σπυριά της άμμου.

Να μην ξαπλώσεις άλλο πλάι μου

Κι εκείνα τ άρμενα

Αλάργα

Με τυραννούν

που δεν έφυγα νωρίς.

Μετρώ σβησμένες γραφές

Με άφησες κουφάρι

Τα δόντια μου μονάχα

λαμποκοπούν.

Δεν θα χωνέψω ποτέ

την ανέμη που κατάπια

με τόσους σπαραγμούς σου

Τυλιγμένος.

Τραβώ την κουβέρτα και διψώ.

Για δρόμους που ξασπρίζουν

Για έναστρο νόημα

λευκό.

Για μιά αρμαθιά απο ευλογίες.

Σηκώνομαι και φεύγω.

Μ' ένα σύννεφο στα δόντια.

Χωρίς να νοιάζομαι

αν θα με ξεδιψάσει

ή θα πνιγώ.