Η μέρα της Ποίησης

Της  γυναίκας

Της εις σάρκαν μίαν

Της άνω  ποταμόν

Της άσε να πάνε

Της όπως  να ’ναι

Της όπου φυσάει

Της περιγραφικής

Της εσαεί

Της άιντε

Της τέτοιας

Της ταξιδεμένης

Της έτσι

Της θανάτου

Της  λυρικής

Της ρομαντικής

Της παρελθούσης

Της απρόσωπης

Της αφηγηματικής

Της λέξης που χάθηκε

Της ανεξάρτητης

Της αποσπασματικής

Της  σιωπηλής

Της μάχιμης

Της ποιητικής

Της ελευθεριακής

Της αβύσσου

Της όμορφης

Της ριζοσπαστικής

Της τρελής

Της λέξης που χάθηκε

Της υπέρ πάντων

Της μέτριας φάσης

Της εκείνης

Της αδέσποτης

Της παγίδας

Της  επανάστασης

Της συμφοράς

Της άλλης

Της κόλασης

Της σιωπής

Της τρομάρας

Της παγίδας

Της αβύσσου

Της αναπνοής