η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΡΕΜΟΥΝ

Βλέπω τον εαυτό μου να πέφτει από το 13ο όροφο.
Τα φώτα τρέμουν.
Προσπαθώ να θυμηθώ
μα μάταια. Κλείνω τα μάτια και βρίσκομαι ήδη εκεί.
Πάει καιρός που με βλέπω να χάνομαι.
Κι όταν γυρίζω πίσω, τα πάντα με ακολουθούν.
Μόνος.
Ευθείες γραμμές.
Τρέχουμε. Σταματάμε. Νυχτώνει.
Ακούμε τα πουλιά.
Κάνουμε έρωτα μα νιώθουμε αμήχανα.
Για πόσο ακόμα θα περιμένουμε σε αυτή τη στάση

1 σχόλιο:

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης