η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ

Καί νάμαι!...εδώ που ανήκω βρίσκομαι ξανά,
καί μέσα απ' τις πατούσες μου η ζέστα τρέχει, διαπερνά
καί με σκουντάει στην ζωή, ποτίζοντας με με ήλιο..
Ξανάρθες!...απ' τον τοίχο λέει το τούβλο χαλαρό,
σπασμένο όπως χρόνια πρίν, μαζί μου γερασμένο..
Διψά γιά λάδι ο μεντεσές στην πόρτα, κι' όλο τρίζει...
ξύλο της πέργκολας σαθρό μ' ακόμα την στηρίζει
κι' αν καί σφιγμένη δυνατά, ακόμα τρέχει η βρύση...
Ολα εδώ απ' τον καιρό σακατεμένα, μα πιστά
γιά ν' αποδείξουν πως μου μείναν, καρτερούνε
μoνάχα απ' το δικό μου χέρι να φτιαχτούνε!...
Τα δέντρα ακλάδευτα κι' η γη καί τα λουλούδια,
την φροντισιά σαν να ζητούν μόνο από μένα!...
Ω Θεέ !.. τόσα παληά καί χαλασμένα,
πώς γίνεται χαρά να με γεμίζουν;...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης