παλιός χορός

πάνω σε λεπτοκομμένα στιλέτα

σε κίνηση διαρκή

ηλεκτρισμένες γυναίκες

ανεβάζουν ψηλά τα χέρια

αργά προσεκτικά αφηρημένα

στέλνουν κάπου ένα φιλί αναβλημένο

ένα κόκκο τρυφερότητας

ένα πόνο τόσο καθαρό

η μέση και τα γόνατα τσακίζουν

τα γύρω γύρω των γοφών

βαθιά ανάσα το άρωμα τους

μες στον πυκνό καπνό

οι άντρες στις γωνίες

μπροστά απ’τους τοίχους

με τα χέρια πίσω απ’τις πλάτες

γεύση από κρασί και θυμάρι

με ενθουσιώδη φουσκωμένα χείλη

με χαμηλά πεταχτά βήματα

με έμμονες ιδέες

υψώνουν τα γαρύφαλλα

σαν τέλεια βροχή

σαν κόκκινα αστέρια πεθαμένα

και σηκώνουν με τα μάτια τα φορέματα

και σπάνε τα πιάτα στο μωσαϊκό

μες στο ρυθμό μες στον αέρα

μες στις στροφές

αισθαντικές ματιές

και το πάτωμα αρπάζει φωτιά

και το σπίτι μας αρχίζει να καίγεται

σαν πρόσκαιρη ύλη

η γιορτή περνά στο κόκκινο

οι άνθρωποι φωνάζουν δυνατά

κι αναρωτιέμαι χρόνια μετά

πως καταλάγιασε τούτος ο θόρυβος

και θυμάμαι πίσω στη χώρα μου

όταν χορεύαμε

ήταν σαν κεραυνός

και το νόημα των τραγουδιών

κοφτερό σαν το μαχαίρι.