Η μυθολογία του σκοταδιού

Σήμερα μ’αγάπη θα σου σερβίρω

την καρδιά μου πάνω στο πιάτο,

μ’όλο το αίμα της και το μαχαίρι

να πάλλεται μπηγμένο ως τον πάτο.

Ύστερα για επιδόρπιο,

ένα λευκό μου στίγμα 

γδαρμένο ως το κόκκαλο σαν γύμνια,

κι έναν καθρέφτη ανάμεσά μας

να αντανακλάει τα κενά μας.

Λένε πως είμαι αρκετά νεκρή,

εσύ να υποθέσω πως τυφλώθηκες;