(7)

Πια δεν υπάρχουν αλυσίδες

και κελιά στενά δεν υπάρχουν

Χαλάρωσαν οι κρίκοι

και πλάτυναν τα κάγκελα

παίρνοντας νέες μορφές

κατά πώς η εποχή και η πρόοδος ορίζει

Χώρεσε μες στο μπουντρούμι όλη η πόλη

και τα χωριά

Σύνορα πια δεν υπάρχουν

τα έριξε το νόμισμα

και θα χαλάσει και αυτά που επιμένουν γιατί έτσι το συμφέρει

πήραν οι φράκτες νέες μορφές

κατά πώς οι νέες τάσεις διατάζουν

Επαφή πια δεν υπάρχει

την τέλειωσαν τα καλώδια

και η απόσταση άλλαξε

θεριεύοντας για τα αγαπημένα

μικραίνοντας βολικά για να σε βρουν οι νόμοι

Έγινε το πλήθος φυλακισμένος φύλακας εναντίον μας

με στολές, ρόπαλα και φανφάρες

Μεγάλωσαν τα τείχη τόσο που έγιναν αόρατα

και νόμισαν οι δούλοι δουλευτές πως νοικοκύρεψαν

Έγνοια μεγάλη για χρέος δεν υπάρχει

Σκορπίζει ο νους στις μικροθέλησες

όπως σκορπίζει στη θάλασσα η σταγόνα και διαλύεται

Πολύπλοκος ο κόσμος

κι όλος μια αποικία οπλαρχηγών και τρελαμένων

Λίγοι απόκληροι

εκτός των ορισμένων ρόλων

Λίγοι αυτοί που πάνε πιο πέρα

απ’ την ωραία καλύβα και το ζεστό ψωμί

Λίγοι

να μας καρφώνουν μηχανήματα

να μας κλωτσούν οι σάρκες

Λίγοι

… λιγότεροι αν πειστούν πως η δίψα τους δροσίζεται με αίμα

Λίγοι

Απρόβλεπτοι!