η ποίηση στην εποχή της

η ποίηση στην εποχή της

ΑΡΓΟΣ

Με λένε Αργο.

Είμαι σκύλος και βαρέθηκα να περιμένω.

Πιστός δεν είμαι,

απλά μαθημένος.

Γι’ αυτό πρόσεχε,

είμαι συνέχεια αγριεμένος.

Είμαι ο Άργος, ο μύθος σου.

Μη πιστεύεις τίποτα,

παριστάνω τον καλό και μην ακούς τι λένε

δεν περιμένω κανέναν,

ξεγελάω το χρόνο,

ώσπου να ψοφήσουν οι κρότωνες,

που φόρτωσαν στη γούνα μου,

τα υποκριτικά σας χάδια.

Δεν θα γεράσω ποτέ,

γιατί είμαι ο Άργος

κι αντίθετα απ’ όσα λένε δεν περιμένω κανέναν,

μυρίζω τα χνώτα σας

και ξέρω αμέσως,

ξενηστικωμένοι για εξουσία έρχεστε,

για να κουνήσω την ουρά μου,

να δώσω την ευχή μου.

Δεν θέλω, ηλίθιοι,

να μπω μες το παλάτι,

να το γκρεμίσω θέλω.

Μη μου πετάτε κόκκαλα,

να κυνηγήσω θέλω.

Εσάς, διμούτσουνα θηράματα,

με το πιστοποιητικό καθαρής ράτσας.

Ακούς μνηστήρα… Με λένε Αργο.

Είμαι σκύλος και βαρέθηκα να περιμένω.

Πιστός δεν είμαι, απλά μαθημένος.

Γι’ αυτό πρόσεχε, είμαι συνέχεια αγριεμένος.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ekpoiisi@yahoo.gr

ποίηση στην εποχή της εκποίησης

ποίηση στην εποχή της εκποίησης