Το λιόγερμα κόκκινο βαθύ,
τριαντάφυλλα και λεμονανθοί στο μπαλκόνι.
Χάρη και ομορφιά στη γειτονιά,
βλέμματα οι δρόμοι και στεναγμοί οι γωνιές.
Ήταν το κορίτσι με του δειλινού τα μάτια.
Στη γλάστρα δίπλα γιασεμί,
γιορτάνι ο δυόσμος στο λαιμό της.
Έπλεκε καρδιές ,κένταγε τα χείλη
και σμίλευε καημούς και πάθια.
Ήταν το κορίτσι με τα φωτεινά τα μάτια.
Έσκυβε και σκόρπιζε ανθούς της νιότης,
πεθυμιές κρυφές,πείσματα και γινάτια.
Το στήθος της φτερούγιζε περιστέρι
κι άνοιγαν οι ουρανοί τα πλάτια.
Ήταν το κορίτσι με τα γλαρά τα μάτια.
Και από απέναντι καρτέρι,
σκιρτήματα καρδιάς και βαθιές ανασαιμιές.
Να 'ταν το μπαλκόνι αλάνα,
μονοπάτια της χαράς και της λαχτάρας.
Ήταν το κορίτσι με τα παράξενα τα μάτια.
Και η νύχτα της ψυχής το κρυφοδρόμι,
σεργιάνι φεγγαρόλουστο και νυχτέρι.
Στο παραθύρι της του έρωτα η όψη,
της ευτυχίας λάμπρισμα και κάλεσμα ζωής.
Ήταν το κορίτσι με τα λατρεμένα μάτια.
5-8-2022
