ΧΙΛΙΕΣ ΜΥΡΙΕΣ ΟΥΤΟΠΙΕΣ (Ελίζα Διαμαντοπούλου)

Στο διάβα των ανθρώπινων αιώνων

χίλιες μύριες ουτοπίες

εκύλησαν

στις φλέβες

εξεγερμένων κορμιών

στο νου

επαναστατημένων

ανθρώπων

στα μεγαλόπνοα σχέδια

αλλαγής

του κόσμου

χίλιες μύριες ουτοπίες

μίλησαν σε

γλώσσες όμοιες

διαφορετικές

ακατάληπτες

μειονοτικές

επικοινώνησαν

συν-κοινώνησαν

διαφώνησαν

και συγκρούστηκαν

στο πώς θα ζωγραφίσουν

τον κόσμο

διαφορετικό.

 

Στο πέρασμά τους

συμπαρέσυραν

τυραννίες

δημοκρατίες

αδικίες

δικαιοσύνες και

θρυμματισμένα κορμιά

από ρουκέτες πολέμων

και βόμβες,

άμαχους πληθυσμούς

και στρατευμένες ψυχές

που λύγισαν

υπό το βάρος

της απομυθοποίησης.

 

Στον διάβα των μελλοντικών

ανθρώπινων αιώνων

χίλιες μύριες ουτοπίες

πάλι

θα γεννηθούν,

θ ’απογαλακτιστούν

απ΄τα μυαλά

που τις γέννησαν

και τις έθρεψαν

και θα πορευτούν

τον δικό τους πανανθρώπινο

δρόμο

διεκδικώντας

ξανά,

και ξανά,

ν ’αλλάξουν

την ροή του κόσμου,

την σκέψη των ανθρώπων

τον διάβα των αιώνων

ν’αναστήσουν

τις νεκρές ελπίδες

τα νεκρά κορμιά

το νεκρό νου

τη νεκρή ελευθερία.

Εύχομαι,

οι ουτοπίες ετούτες

που είναι στα σπάργανα,

που έχουν το τρυφερό δέρμα

νεογνού

τη δύναμη των νιάτων,

την πυγμή

και την φαντασία

ανθρώπου ελεύθερου,

εύχομαι,

οι ουτοπίες ετούτες,

οι άπλαστες ακόμη,

οι τόσο εύθραυστες

κι επιρρεπείς

σε αναλήθειες

δόγματα

και τυραννίες,

να κρατήσουν το νου διαυγή,

την ψυχή καθάρια

σαν κρυστάλλινο νερό

και την καρδιά

αλώβητη

από τις

χίλιες μύριες πληγές

που γεννούν

οι ανθρώπινοι

εγωισμοί.

Δυο γάιδαροι μαλώνανε… (Χρίστος Σκανδάμης)

Αχός βαρύς ακούγεται πολλά βλήματα πέφτουν

μα μήτε σε γάμο ρίχνονται μήτε σε χαροκόπι

Δύο γαϊδάρων γάιδαροι τουτέστιν αρχιγάιδαροι

μαλώνουν και σκοτώνονται σε ξένο αχυρώνα

το ποιος θα πάρει πιο πολλά άχερα για πάρτι του

τους άλλους αρχιγάιδαρους αφήνοντας απέξω˙

κι αφού δεν τα κατάφεραν ήρεμα να μοιράσουν

συνεχίζουν την πολιτική με τα πολέμου μέσα

μα την πληρώνουν τ’ άχυρα που τα ποδοπατούνε.

Κι εμείς …

Σαν μέσα στα  πίτουρα που μας τσιμπούν οι κότες

μοιραίοι κι άβουλοι προσμένουμε ένα  θαύμα ˙

να πάψουνε να μας τσιμπούν και άθλια να μας λειώνουν ˙

είτε σαν πρόβατα επί σφαγήν που δεν εβάλανε μυαλό

ψάχνουμε οι άμυαλοι  ποιος είναι τάχα πιο καλός

μαζί του για να πάμε ˙  προστάτη να τον έχουμε

για να τον προσκυνάμε κι ας μας ξυλοφορτώνει

και μας αρμέγει αχόρταγα.

Μα πότε οι λύκοι γίνανε προστάτες των προβάτων ;;

Μόνο την τρίχα αλλάζουνε μα όχι και τη γνώμη.

 

Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά;

 

Καιρός να εγερθούμε, καιρός να ενωθούμε

όλοι μαζί να πνίξουμε γάιδαρους κι αρχιγάιδαρους,  

λύκαρους και λυκάκια  που βρίσκονται τριγύρω μας ,

μέσα τον αχυρώνα μας και κάθονται στο σβέρκο μας.

 

                                             Αρχές του Γδάρτη και Παλουκοκάφτη 2022

                                                                         ΧρΙστοΣ