Απουσία (Αλέξης Δάρας)

Η προετοιμασία κράτησε μέχρι την αρχή

της επόμενης προετοιμασίας,

ο ειρμός είχε προ πολλού τεμαχιστεί,

μια άδεια πλατεία γεμάτη κόσμο

απ’ τη μια το φως αυτών που έφυγαν

απ’ την άλλη το φως αυτών που έρχονται

κλεισμένος ο ήχος

το κοινό δε θεαματίζεται,

κανένας δε δίνει την προσοχή του

όχι γιατί την φυλάει

αλλά γιατί δεν έχει.

Απ’ όταν άρχισαν οι νευρικές κινήσεις

οι κρούσεις πολλαπλασιάστηκαν

και οι υπήκοοι της εταιρίας

απέμειναν άοσμοι

χωρίς συμπτώματα, πλην πτώματα

εισπνέουν ζιζανιογόνα που επικάθονται

στη φυσαλίδα της ψυχής

μέσα σε αφρούς λήθης

που σαν σύννεφο γεμίζουν το στάδιο

εξελικτικής απομάκρυνσης

από τον εαυτό κι από αυτό

που χύνεται καυτό

στην παγωμένη ερημιά της απουσίας,

η εξουσία αποτελείται από την απουσία μας

κι εμείς από τη συνουσία μας,

απρόσκλητοι κι ανήκουστοι,

όσο πιο ανυποψίαστοι για τη μεγαλοσύνη μας

τόσο πιο σταθερά συγκεντρωμένοι

σ’ ό,τι φέρει η στιγμή

που ο χρόνος αδυνατεί να μεταφέρει

σ’ ένα ταξίδι έξω από το κενό μας.