"Αποτύχατε!" (Κουρκούλη Νικ. Άννα)

-Ουσίες!

Αποτύχατε! Τρείς βαθιές τζούρες από τούτο το νοτισμένο αέρα και οδηγούμαι στην αιώρηση των παραισθήσεων, μεμιάς. -Άνδρες! Αποτύχατε! Από καταβολής εαυτού, ερωτευμένη με την βαριά ομίχλη πάνω απ΄την ασάλευτα θλιμμένη θάλασσα, και πού περίσσευμα μελαγχολίας για σας;; -Ήλιε! Απέτυχες! Μόνο παιδιά ζητούν να λούζονται απ τις καυτές αχτίδες σου. Γυναίκα που μαθήτεψε στο σπαραγμό συγκινείται μόνο απ τα αγκομαχητά της φύσης που σαν προδομένη νύφη, εκπνέει υγρασίες και ομίχλες

απ τα φαρμακωμένα σωθικά της. -Έρωτα! Απέτυχες! Τούτη η εικόνα του βουρκωμένου ουρανού με μαγεύει πιότερο. Πιότερο κ απ τη ζωή. -Ζωή! Χρωστάς! Ναι! Χρωστάς την λίγη ομορφιά σου σε τούτα τα σύννεφα που σε καταδέχονται και τη μικρή αξία σου σε τούτη τη βροχή που έρχεται..