ΕΦΗΒΕΙΑ

                 Κρύος αγέρας στο παράθυρο ξεσπά,

                 βαρύ και γκρίζο το τσιμέντο σε κυκλώνει,

                 ρίγος περνάει το σκυφτό σου το κορμί,

                 έκλεισες μέσα τη ζωή σου και κρυώνει.

                 Μια μουσική που παίζει πένθιμα κι αυτή,

                 σκληρός ο θάνατος θρασύδειλα σε λειώνει.

                 Στέκονται γύρω σου μποτίλιες αδειανές,

                 σύριγγες, χάπια και τσιγάρα κι άσπρη σκόνη.

                 Τα νεύρα σφίγγουνε, φωνή σπαρακτική

                 σκίζει τα χείλη σου. το στόμα σου ματώνει.

                 Μέσα στα στήθη σου σπαράζει μια ζωή

                 μόλις που πρόλαβε ν’ αρχίσει και τελειώνει.