ΛΕΞΕΙΣ ΙΑΜΑΤΑ

Άχθος βαρύ ο στεναγμός κι η πίκρα κι η ορφάνια.
Πνίγει ο κόμπος το λαιμό απ’ τ’ αναφιλητό.
Δεν έχω τρόπο να παλέψω τούτη τη μαύρη κατοχή.
Ο λόγος καταφύγιο κι η ποίηση ακριβή.

Ψάχνω στα δίχτυα του μυαλού τις λέξεις να ξορκίσω,

κείνες που φέραν’ το κακό,
μα ετούτες στανικώς έρχονται και ξανάρχονται,

φαντάσματα του τρόμου μες τη σκέψη,

βαραίνουν τη συνείδηση…

Λέξεις  στενές ,συμβατικές  και άνευρες,

λειψές νοήματος … στέκουν  έωλες.

Φορές  τ’ αντίθετό τους καθρεφτίζουν.

Μπερδεύονται, ξεστρατίζουν σ’ αλλιώτικους,

ατέρμονους συσχετισμούς.«Μυρίζουν» προδοσία.

Ζητάνε τ ’όνομά τους, τις σημασίες που χάσανε.

Κρατώ αυτές που γερεύουν το πνεύμα,

που αρρώστησε από έλλειψη νοήματος…

Μα είναι άβυσσος ετούτο το σκοτάδι και περίσσιο…

Κρατώ κι αυτές που ξεγυμνώνουνε το ψέμα…

Κρατώ κυρίως  αυτές  που βγάζουν απ’ τα στεγανά

του νου του γερασμένου τη φλόγα της καρδιάς.

Απ’ την καρδιά  βγαίν’ η φωτιά ,που θεώνει τις λέξεις

και το νου… και  γράφει ιστορία.

Ψάχνω κι εκείνες που ξεχάστηκαν.
Ψάχνω απαρχής τις σημασίες.

Θέλω το νόημά τους να αναβαπτίσω

με δύναμη αθάνατη, δύναμη της ψυχής.

Θέλω να βρω λέξεις ιάματα και ως ιεροφάντης

να φανερώσω και να γιατρέψω πληγωμένους πόθους.

Πάθη και λάθη  με λόγια μαγικά να τα εξευμενίσω.

Θέλω  να σαγηνέψω τη σκέψη με λέξεις,
και με σύμβολα, και μύθους ζωντανούς.

Έτσι με πίστη και επιμονή θαυμαστά νοήματα

να σταλάξω στο λίκνο του μυαλού,

ν’ αποσοβήσω το κακό που ενέσκηψε ως αντάρα.

Λέξεις  αρχίζουν να σαλεύουν σ’ ιεροτελεστία μαγική.

Τη σκέψη οδηγούν σε αντίστροφη πορεία.

Στέλνουν καινοφανή μηνύματα .

Γράφουνε απ’ αρχής την ιστορία.

Συνθέτουν άλλη, λυτρωτική συνειδητότητα,

κι άλλη πραγματικότητα, θαυμαστή και καινούρια.

Θεμελιώνουν γκρεμισμένα οράματα.

Τα στήνουν θαλερά στη θέαση του κόσμου,

ώσπου ο ουρανός να ανοιχτεί σ’ άγνωρα μονοπάτια.

Ώσπου το αναπόφευκτο της επερχόμενης ανάσταση

να γίνει πανηγύρι… και μελωδία χαράς ονειρικής.