Κλαίει

Ο άνθρωπος κλαίει.

Για ό,τι του συνέβη, για ό,τι του συμβαίνει, για ό,τι θα του συμβεί.

Η μητέρα κλαίει.

Για το μωρό της, για τον αδικοχαμένο άντρα της, για την αδικία.

Ο πατέρας κλαίει.

Το μωρό κλαίει.

Το κλάμα πλημμυρίζει δρόμους.

Η θάλασσα, τα ποτάμια, γέμισαν με δάκρυα.

Το νερό της θάλασσας γέμισε με δάκρυα πικρά.

Το νερό των ποταμών γέμισε με δάκρυα χαράς.

Κι ο άνθρωπος κλαίει από χαρά.

Υπάρχει ένας που δεν κλαίει;

Η μοίρα των ανθρώπων είναι κοινή.

Κι αυτό το γνωρίζει, και κλαίει.

Κλαίει από λύπη, κλαίει από χαρά.

Η γειτόνισσα καθαρίζει κρεμμύδια,

και αυτή κλαίει.