ποίηση στην εποχή της
εκποίησης

Ταξιδεύουμε στοιβαγμένοι στο βαγόνι του χρόνου συντροφιά με συρμάτινες κούκλες. Σκουριασμένα τα χείλη αποτυπώνουν τη σιωπή τ...

Στις παρυφές ονείρων σεργιάνι ατέρμονο κάνω...ξυπόλητη..δίχως παπούτσια κι ας γεμίζουν τα πόδια μου αμυχές..δε θα συγκριθούν ποτέ με α...

το ακόρεστο μάτι της ανάγκης χάντρα στο προσκεφάλι σου ανυπότακτη, μαζεμένη από τη σοδειά τριάντα μη με λησμονεί χρόνων. αμήχανος ...

Σκόνη μου λες να γίνουμε στο σύμπαν και αστέρια, μα εμένα μου φτάνει να κρατώ, βράδυ τα δυό σου χέρια, μ ε φεγγάρι...

Δέσαμε το μουλάρι μας απ’ των αιώνων τα τραχιά ριζά κάτω από αρχαίο χρόνο κοιμηθήκαμε με τον παλιό τοξότη σε δασό ανταμωθήκαμε ...

(στους πολιτικούς αρχηγούς). Από λαϊκή χορωδία Εισαγωγή Άργησα τα Χρ...

Σκληρές οι νύχτες. Φωνές λογικής ακούγονται από    παντού. Στη γη σε θέλουν  καρφωμένο (σταθερά), το είδος να διαιωνίσεις. Υψηλή...

Ο τοίχος στην αίθουσα έχει μια κατεύθυνση και μια διέξοδο. Εκτείνεται απεριόριστα, ανεμπόδιστος από πόρτες. Κανείς δεν περπατά εκε...

Όταν βρυχώνται λανθανόντων των καιρών οι λέοντες και αναπλάθονται μεγάλοι Ναπολέοντες με ψυχιατρισμούς κι άσοφα τεκτονήματα πιασμένο...

Κόκκινο έβαψα τον ουρανό, μέρες που μ’ έχασα και μ’ απαρνήθηκα, γελώντας αναίτια τις έζησα. Κόκκινο έβαψα το νερό, σε δάκρ...

…από τους αδέξιους βηματισμούς… Η αστέγαστη σιωπή και το φευγάτο βλέμμα, κρυφή παραδοχή κι αστράτευτη εμπειρία. Η αγανάκτηση, ανώ...

        Μ' ένα μουνί στη θέση της καρδιάς πορεύομαι                                                                         ασταμάτη...

Πολλά σύννεφα    λίγα δέντρα στα πουλιά στήσαν ενέδρα. Μετά τη τελική κραυγή απλώνεται    η σιωπή! Είν’ του Διστόμου η μυρωδιά παι...