Ταξιδεύουμε
στοιβαγμένοι στο βαγόνι του χρόνου
συντροφιά
με συρμάτινες κούκλες.
Σκουριασμένα τα χείλη
αποτυπώνουν
τη σιωπή της εξάρτησης.
Επίμονες αλυσίδες
δένουν τον ήχο
σε αυτοτελείς μπάλες
αφομοίωσης.
Το τρένο σφυρίζει.
Η απέλαση της φωτιάς
εξελίσσεται ομαλά.
Τα μαντήλια στο σταθμό
δεν έχουν άλλοθι
για να χαράξουν επαγρύπνηση
σ' ένα κομμάτι
καπνισμένο γυαλί.
Στον βαλτότοπο της εξαργύρωσης
οι συνειδήσεις λιμνάζουν.
Οι επιλήσμονες της Άνοιξης
καραδοκούν.
Ίσως
η κάθαρση ανατείλει
με τη μορφή
ενός
από μηχανής Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου