ποίηση στην εποχή της
εκποίησης

Κάνοντας περιπετειώδ ει ς ονειρώξεις πήρα πολλές σελίδες παράδοσης πετώντας τις, στις 6 ή στις 2 γεύσεις, μέσα στο σεμι...

Ανάμεσα στο πρόσωπο μου και στο πρόσωπό μου ένα αδυσώπητο εγώ παρεμβάλλεται Ανάμεσα στο πρόσωπό μου και στο πρόσωπό μου μια ...

Άρχισα να ξηλώνω τα ρούχα μου, ώσπου έμεινα γυμνός στη μέση του πουθενά φωνάζοντας σε μια γλώσσα άγνωστη (έτσι κι αλλιώς ...

Μόνοι κι ανήλιαγοι από το βλέμμα του θεού και απροστάτευτοι πια από την ιερή του μέθη, καταφύγαμε χωρίς θρήνους στη σιωπή και τις μν...

Δεν υπήρξαμε ποτέ… Μόνο στον ήχο του ανέμου που φιλάει το εκκρεμές… Μόνο στον ορίζοντα της θάλασσας, που γίναμε κόκκινοι γίναμε μπλε… γί...

Κλωσσούν οι ουρανοί το αύριο κι είναι των θεών οι ασπίδες γυαλισμένες.. Μα νά, κοιτάξτε κεί! στα δυτικά! οι μέλισσες στρατεύτηκαν. Ένα σπ...

Οταν θα λουλουδίσουνε οι παλάμες σου και θάχεις θάρρος Οταν θα σπιθοβολείς γαλάζιο και δεν θα καταπίνεις ερημιά Θέλω να στ...

Καιρός του σπείρειν ˙ πικρός κι επώδυνος καιρός ˙ γλυκαίνει από την προσμονή της άνθισης και της καρποφορίας, που γίνεται υπόσχε...

Γερμένος δίπλα πλαγιαστά στο σάπιο το καλύβι ο τσίγκος όπου έπαιξε την πρώτη αρμονία στέγης που νεροκρόταγε και του φτωχού...

πώς καίγεται ο λευκός καπνός που καίει τη ζωή πώς μεσ' από το μαύρο φως σηκώνεσαι ψυχή Τι φταίει και τούτος ο ουρανός που θέλει να πετά...

Αρραγές το μέτωπο που προβάλεις περήφανα εν μέσω εκλεκτής πλην αγνώμονος ομήγυρης ανεπαίσθητα ρυτιδιάζει εύθραυστο μοιάζει καθώς το ...

Εκκωφαντική ένταση χωρίς προλόγους, ευτελής ανομβρία με προκάτ επιλόγους, φλυαρία κινήσεων που δεν αγγίζουν την αφή, αστυφιλί...

Η χει­ρα­γώ­γηση της μνήμης,κρυφή σπουδή της ιστο­ρίας, –εμπέ­δωση της δεσποτείας-, και οι αυθαι­ρε­σίες της λογι­κής,  μονα­ξιά της συ...

https://www.facebook.com/2%CE%B7-%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%A0%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82-%C...

Βγήκε ο ήλιος πάλι, πονάει το κεφάλι, ξενύχτησα να κλαίω,  δεν ντρέπομαι… το λέω. Χαμογελά η μέρα, ας είναι και Δευτέρα. Πολ...

Ποια Χείρα μας τραβά αόρατη ποια Μοίρα μας βλαστήμηξε, άγαρμπα τόσους αιώνες και σέρνει μας' απ' τα μαλλιά ένοχους με μια τύχη αρρ...

Πού βρίσκει κανείς μέσα του την δύναμη να ξυπνά όταν νιώθει πως καθόλου δύναμη δεν έχει; Πώς αντέχει κανείς να αναπνέει για να ζει ...