Πως κάποιο λάθος, έγινε, φωνάξανε.
Τα δυο του πόδια στον αέρα,
πως δεν πρέπουν, στ’ άλογό
σου.
Γιατί στη μάχη, δεν απέθανες…
Τι να απαντήσεις;
Πως ο πόλεμος, δεν τέλειωσε;
Πως είσαι ακόμα, ζωντανή
φοβέρα;
Πως κάτω απ' τις οπλές, ζει
τ' όνειρο,
για να' ρθει η Λεύτερη η
Μέρα;
Πως νύχτες αρματώνεσαι,
‘κείνο το γιαταγάνι;
Που το ξανοίγει ο εχθρός
και την ψυχή του χάνει...;
Και πως μεσ΄ στα χαράματα,
που το έργο σου, τελειώνει,
ο χρόνος τ’ άγαλμα ορθό,
θέλει και το παγώνει;
( ΄Αγαλμα Κολοκοτρώνη )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου