ΥΔΑΤΟΓΡΑΦΗΜΑ (Β.Α.)

Στην κλεψύδρα του σάρκας

αλλάζει πορεία ο χρόνος.

Μακρινές περιπλανήσεις περιμένουν

της ηδονής τον τυχοδιώκτη.

Η ανάσταση της εκσπεράτωσης

προυποθέτει το δικό σου γρήγορο θάνατο.

Ένα αμείλικτο κατηγορώ χρονοδιαστατεί

σφυροκοπώντας τα κενά των συμπάντων.

Τα απορριματοφόρα της μαγνητικής επαιτείας

μεταφέρουν τα τελευταία σκιρτήματα

στις χωματερές των λερομένων σεντονιών.

Η βροχή προσπαθεί να ξεπλύνει

τις σταγόνες της καθαρής νοητής σκέψης.

Ο ήχος της επακόλουθης σιωπής

ετοιμάζει τη μεγάλη μετάνοια.

Στο καζάνι της συνείδησης

κοχλάζουν τα συνήθη κολασμένα συναισθήματα.

Τουλάχιστον το κρυφό δείπνο

είχε μια κάποια συνουσία.

 

Στη σκάλα της επιστροφής

βαριά πόδια βηματίζουν στην ανηφοριά.

Το χέρι γραπώνει ένα πένθιμο πόμολο.

Ένα ζεστό πιάτο αχνίζει

με ουδέτερη σημασία στο τραπέζι.

Συντροφικό ένα χαμόγελο προσμονής

και ένα χάδι από μια αθώα παιδική ψυχή

σαρώνουν τη θραυσμένη ύπαρξη

με τη σκούπα της αγνότητας.

 

Η μυστική 

ανερμήνευτη 

για έλλογο ον αυταρέσκεια

ολοκληρώθηκε.

Η Βαβυλώνα

καθρεφτίζεται πάνω στα μεγάλα πηγάδια

της σπηλαιογονίας των ενστίκτων

που δεν έχουν τέλος

προσθέτοντας κάτι στον απύθμενο χαμό

της αυτόχειρης ανθρώπινης ιδιοφθοράς.