Οπτασίας πάθη (Δήμητρα Σαμοΐλη)

Γιατί υπάρχουν βράδια που δεν χωράνε και κάποιες μέρες απλά δεν τσουλάνε... και οι αναμνήσεις δεν φτουράνε... Η υπεροχή ενός παρανοϊκού μυαλού και η μετριότητα της κανονικότητας, υπολογίζεται από το χρώμα που παίρνει το φως του ηλιοβασιλέματος, όταν πέφτει στους άσπρους τοίχους, κοιτώντας μέσα από ροζ γυαλιά! Κι αν εμείς είμαστε εδώ για να σκορπίσουν τα κομμάτια μας σε κάθε πεινασμένο; Τι θα κάνεις τότε; Θα κοπείς; Η θα δειλιάσεις και θα πεις «τέτοιο φορτίο εγώ δεν παίρνω»… Σε όλα μου τα ποιήματα, αγάπησα την ελευθερία Και μέσα στην περίσσια οχλαγωγία Μόνη, αντιμέτωπη, με την δική μου οπτασία Ω, Τρισμέγιστη ανάλγητη φαντασία Δεν έχω θέμα για να γράψω Απλά μ' αρέσει η κίνηση του στυλού πάνω στο χαρτί και το πώς ξεπηδάνε οι λέξεις από το υποσυνείδητο. Κι έτσι, πιάνω το στυλό και γράφω, ενώ ονειρεύομαι απείθαρχες πολιτείες και ξεσηκωμένα πάθη ταυτόχρονα παρακολουθώντας την διεργασία του πως βγαίνουν όλα αυτά από μέσα μου και τι πρόκειται να κάνω με την συνειδητοποίηση τους…