'' Ο ΘΡΗΝΟΣ ''

Ω Λατρεία της ποίησης, Δοξοδότρα Αλχήμεια,

της ψυχής αποστάγματα, γραφωμένων μου τέκνα,

λιγοστα' δείτε ''τα έτη σας'', να προσδώσουν γεράματα,

άνυδρες οι σφαγές, μα χιλιάδες τα ράμματα

***

Ω Λατρεία της Κύησης, με το Ένοχο σπέρμα'

να γυρεύει στην άβυσσο, μια φιλόξενη μήτρα,

οδήγος του, ο θρήνος, στης Ιθάκης το θέμα,

και τροφή του γι' αναπτυξη, '' Κοχλαστό Ξένων αίμα ''

***

Ω Λατρεία Εκδίκησης, με τα χέρια σφιγμένα

σταυρωτά, θε' να γράψετε' Πεπρωμένα του τρόμου,

έλαχε σας ταλαίπωρα, να γεράσετε πρόωρα,

μιας και η Γλαυκομάτα, σας τα γέμισε Δώρα

***

Ω Λατρεία ονειρεύσιμη, των Απόκρυφων λύρα,

που μας παίζεις μονότονα, το ρυθμό του θανάτου'

σου δωρίσαν το φόρεμα, της ασπρόμαυρης ζούγκλας.

Ω ανθρώπινου κόσμου, τρις Πανάγαθην Έδρα

***

Ω Λατρεία, της άσπιλης και βουβής λιτανείας,

και φεγγάρι ολόγιομο, βουτηγμένο στο αίμα,

ποιά βλαστήμια σε λάβωσε, ματιασμένη Αγία,

πιο τετράστιχο κλάψιμο, να σε υμνίσει Γεναία

***

Ω Λατρεία του Νου, που ξεδίψασε σκέψεις,

του κενού κάθε γέμισμα, απορίας δουλέφτρα,

τάχας να' ναι γραφτό σου, το παράπονο, άφωνο

υπερκόσμια να υψώνετε, κει που δε' φτανουν χάδια

***

Ω Λατρεία της φλόγας, που σεμνά σιγοκαίς,

και της δίψας πρωτόπλασμα, στην ασύληπτη Γνώση

ποιών τα βέλη γυρέψαν, των πληγμών σου τα τόξα,

πιο Διάταγμα, σου στερεί, την ασήκωτη Δόξα

***

Ω Λατρεία της Γής μου, με μια Φήμην Ανίκητη,

πως ο Νούς να υποκύψει, σε αθλιώδη τεχνάσματα,

κι'αν τη σάρκα της βάσης σου, εφiλέψανε πόνο

των Εθνών η ενέδρα, τώρα βλάστησε Φόνο

***

Ω Λατρείαν αντίδρασης, που χαράζεις με βία,

την απίστευτη πράξη, της σκληρής μου γραφής,

το ξεγύμνωμαν' Άσεμνο. Ποια ντροπη, να σε ντύσει

σαν σιγή, που δικάστηκε, πράγμα μην πει.

***

Ω Λατρεία που μ'εθρεψες, να κράζω με μέτρο

της αγρύπνιας το κάματο, υψώνω σου τείχος'

αφύλαχτη, βλαστήμιες σε κύκλωσαν,Ω Άστρο'

Στης κατάλληξης τώρα, σε οχυρώνω το Κάστρο

***

Ω Λατρείαν Προσευχής, που δωρίζεις Ελπιδα,

της αυγής μου η διάθεση, ξημερώνει πικρή,

το κενό μου, ''Ανυπόφορο''Μιαν απάντηση ψάχνω,

αν η θλίψην οφείλεται, σ' Ενέργεια Ιερή

***

Ω Λατρεία πνοής, που αχνίζεις τα τζάμια

της υπάρξεως, διότι έτσι τ' ορισε ο Ένας,

μυθικά δημιουργήματα, την Ευθύνη στους ώμους

να σηκώνουν, ακούραστα το Μακάριο Φώς σου

***

Ω Λατρεία μιας μοίρας, με κλωστή σφαγιασμένη,

της σκλαβιάς τα καρφιά, σου πληγιάζουν τα χέρια

τώρα Αιώνες, μα την πλάτη, δεν γυρίζω σου Πίστη

Θα πληρώσετε αφρώνοι κι' Αντιχρίστοι

***

Ω Λατρεία των Κάστρων, καταφύγιο Αγίων

και λειψάνων μυριάδων, που αναπαύεις στο Χώμα,

στα σκοτάδια σου φύλαξες, της πορνείας τα σκότη'

Άει, στις πλάτες σου βάδισαν αναμάρτητοι αρρώστοι

***

Ω Λατρείαν αγέραστη, ηδονή των βαρβάρων

που τα χέρια βουτήξαν, στης Πορφύρας το λάκκο

κάθε αυγή νεκρολούλουδα, εξεσπάνε Υπέροχη

στο αξύπνητο σώμα σου, μιαν Ωδή Επουράνια

***

Ω Λατρεία της άσαρκης, θλιβερής ειρωνίας

να' σαι θρήνου Ιέρεια, των Μαρτύρων του κόσμου

άχ! το βλέμμα φιλήσυχο μα, οι κόρες ουρλιάζουν

Δίχως κάποιαν αιτία, δεν υψώνεις το αναίτια

***

Ω Λατρείαν Αμάχων, πως σταθήκατε άτρομοι

στο Χαμό, σας υμνεί νέο χέρι, όχι οχτρός σας'

μες το στίχο μου υπάρχετε. Χρέος όμοιον απάνθρωπο,

τώρα ομόφωνα έμμετρο, υψώνεται' μπρος σας

***

Ω Λατρεία της σύνχυσης,που θηλάζεις μου τρόμους

και αράχνες που υφαίνετε, τον ιστό του χαμού μας'

πως τα βάσανα, αγόγγυστα μνημονούνε '' Το θέμα ''

Ω Λατρεία ρημάτων, φονικό έχεις αίμα.

***

Ω Λατρεία, που αντάμωσες, κάθε κλίνη θανάτου

σαν τα βλέφαραν άνοιξες, με τον τρόπο' νος βρέφους,

σε σταυρώναν οι ξέχωροι, μα η θλίψη δε' μετρα,

ασβέστωσαν τα τείχη σου, επταν' άφταιγη φταίχτρα

***

Ω Λατρεία μιας αντηλειάς Ιερής, που τα μάτια

εμποδίζεις, μη' δουν της γύμνιας τα έκτρωπα,

στης Πατρίδος μου στρέψε, τις αχτίδες σου' Λύσε

τα δεμένα της' άσπιλα κι' ορθόδοξα χέρια

***

Ω Λατρεία του ανέφικτου,σαν τη βιόλαν ωραία,

στην πλαγιά του Προνόμιου, δές! περήφανη στέκεις.

Ω Πρωτότοκη κόρη, σου εδώθη η Ανάσα

παν' ψηφεί της ανάλυσης, να φυσάς τη Γεναία

***

Ω Λατρεία Αδικίας,πως βαρύβροντα ηχείς

μες' τα σπλάχνα, και πληθώραν αντιλάλων δωρίζεις'

αφορμές, χουζουρέψαν τα νεκρά των Αιώνων

κορμιά σου,σάν στέρνα' Οι λυγμοί των πνευμόνων

***

Ω λατρεία μιας ένοιας βαθιάς, που ζητάς

των πραγμάτων, μωρίες να πάψεις' Νοιαζόσουν,

το εργαλείο Γραφής μου, με αγάπη στο δίδω

να πείς όλα' τουτα, πρίν λιώσουν

***

Ω Λατρεία του Γένους, μιας φυλής με Ιστορία,

σαν αστράφτει το δάκρυ σου, αγιασμένο απ' τα μάτια'

Θεέ πλημμύρα! και πνίγει, κάθεν άδικην Δίκη.

Η στερνή σου Αθώοση, πάντα θα σου ανήκει

***

Ω Λατρεία των φύλλων, που σκεπάζεις τη Γή μου'

σα' στεφάνι νεκρού, σεβασμός στο χαμό της,

τάχας η Αρετή,τον Ευάλωτο να' πιε.

Εκδικήτρα κοψιά, μαχαιριές σου κατάπιε

***

Ω Λατρεία της δύναμης, εθισμένη στο πλήγμα

κάποιων όρκων ξενόφερτων, που εισβάλουν σα' θέρη

στις κορφές των χιονόδοξων ασπρερών σου κροτάφων

Ω Αθάνατη Εσπέρα κι' Ερινύα των τάφων

***

Ω Λατρεία σαν φράχτης, που φυλάς το τραγούδι

μιας ψυχής ερημώμενης, και σπαράζεις τις νύχτες'

Ω Λατρεία του πάθους, στο μερίδιο Ευθύνης,

δές! Υψώνω το σκήπτρον, το λαμπρό του σογιού μου

***

Ω Λατρεία του Ήλιου, μονοπάτι προς τ' αστρα,

που φωτίζεις, κι' οργωνεις τα χωράφια του σκότους,

με τη δίψα ζωσμένη, να εξηγείς μας το Θέμα,

π' οδηγεί στον μονόδρομο του Θανάτου, το τέρμα

***

Ω Λατρεία, που μάσησες το χορτάρι της Γνώσης,

και την θέρμη επέβαλες, στα καυτά μαγουλά μας,

τα ρηγμένα σου τέκνα, που αρπάξαν οι Αιώνες

δυναστεύουν την Κρίση μου, Πρώτων -Πρώτη Λεχώνα

***

Ω Λατρεία Παράδοσης, μια ψυχή Ελληνίδα,

μην ντροπιάσει παλεύει', τουτο' δω το Άγιο χώμα,

μ' ενα τρόπο, στιγμές, που θυμίζει δρεπάνι

οξύ' Νικηφόρο, σου υφαίνει στεφάνι

***

Ω Λατρεία Τιμής, του Δέους Δωροδότρα,

παλεύω στην πράξην ετούτη, να λύσω

δεσμά όμοιαν άδικα' Ω Κατόρθωμαν άγαρμπο!

Την ταμπέλα των άνανδρων, γύρνα τους πίσω

***

Ω Λατρεία Οράματος, που φυλάτεις τα νώτα

της υπάρξεως ' τουτης, απ' την άσπλαχνη ενέδρα

των μελούμενων. Ω' Όραμα, η ευθύνη δεν άφησε,

της γραφής τα θεμέλια, ο σεισμός σου τα ράγισε

***

Ω Λατρεία της Έχθρας, εθισμένη στη Νίκη,

όπου ψάλει σαν Μούσα παθιασμένες γητειές,

στης βλαστήμιας το πάλκο, ' ξηγησε μου πως μένουν,

'' Οι αναίσχυντοι '' αφρόντιστοι, απ' της Δίκης τα κάλλη

***

Ω Λατρεία της έμπνευσης, απ' το κέρινο χέρι,

που ξεφεύγει πριν φτάσουν,της καυτής αρμονίας

τα αισχρά διατάγματα, σε βαπτίζω οξύθυμο

εργαλείο, να ψύχεις τους βωμούς της Θυσίας.

***

Ω Λατρεία των φράσεων, που γενούν αιτιότητα,

εξουσία της λέξης,που εδραιώνει μιαν πράξη,

κάθεν άρθρωση '' ξόρκι'', στο βυθό του ασυνείδητου,

η επιφάνεια εχθρός της, την μωρία πριν πάψει

***

Ω Λατρεία της Πίστης, πως μιας Χώρας η ατμόσφαιρα,

την πανάρχαια φάρα, θήλασε τόσο Φώς

τι κι' αν άπραγη στέκετε, στην ξεφτίλα της πάντα,

δίχως τη' θέληση της, καταλήγει Μακάρια

***

Ω Λατρείαν αστραπών, μελετήστε τον τρόπο

απ΄το θόλο ριχθήτε ωσάν λάσσα κι' αδράξτε

κάθε βέβηλο – πόρνο, κραυγές ν' ακουστουν

όσων βάπτισαν' τουτον, βδέλυγμον τόπο

***

Ω Λατρεία της Έχθρας, οπου ψάχνεις αιτία

να ξεσπάσεις ποινές, Ωσάν μπόρα θυμού,

μεστωμένες ψιχάλες, κράτα λίγες, Ω Έχθρα,

κι' αρπαξε τους προδότες, στη φωλιά του πνιγμού

***

Ω Λατρεία του Σέβους, των νεκρών δίχως τάφο,

η λαγνεία της σήψης, φλέρταρε σας το σώμα,

έδωκαν οι κατάρες, Διαταγή, να ξεσκίσουν

των μανάδων τα νύχια, κάθε μάρμαρου δώμα

***

Ω Λατρεία προφητειών, που χαρές μου εθανάτωσες,

την Γραφίδα μετέτρεψες ετούτην, σ' Εκδίκησης

λεπίδα, αδικίες κλεψιές πανουργίες σε οδήγησαν

Ω Λεπίδα, στην πρώτη γραμμή διεκδίκησης

***

Ω Λατρεία' νος Γένους, με τη θλίψη στο γόνα,

να φυλά την υπόσταση, μιας αλλόκωτης σάρκας,

τα κουρέλια σε ένδυμα, πως μετέτρεψες πένα.

Μέγαρο ζηλεφτόν, το κατάμεστο μνήμα

***

Ω Λατρεία προφητειών, που χαρές μου, εμαρμάρωσες,

την νωπή μου αθωότητα, στον καθρέφτη κοιτώ,

και το χέρι βαστώ σου μη' τρομαξεις, που πάγωσες,

τα βλέφαρα Γη μου, μη' κλείς.Απαιτώ!

***

Ω Λατρεία στη' Χάρη,που σκεπάζει' σε Γή μου,

βουβή η κραυγή μου, υμνεί σου, τη' Φάρα

του Δίκιου. Ω Γή μου! Το αιώνιο Προξενιό σου,

φθαρμένη, του θρήνου αρραβωνιάρα!

***

Ω Λατρεία του ΠΈΝΘΟΥΣ, Παντοδύναμη τώρα,

έλαχε το σε' μας, ο καπνός της Θυσίας

να δακρύσει τα σπλάχνα μας. Του Αντρόπιαστου η Χάρη,

ετοιμάζει το μάρμαρο, να σκεπάσει τα βάρη

***

Ω Λατρείαν αντίληψης πως τυφλώνεις με, λάμψη,

κατανόησης' στραπτωμα και βουνά νοημάτων,

τις αχτίδες σου στείλε, να πενθίσουν μαζί μου

τα τέκνα, τα εξαρχής των θανάτων

***

Ω Λατρεία, νεφών οργισμένων' Παράπονο..

άλλο κάτι, απο' σας στολισμένον, δεν είδα

στον ουράνιο θόλον ετούτο, ξεσπάστε

στο κορμί της Πατρίς μου, Ελπίδα.

***

Ω Λατρείαν Απόσβεσης, με Ψαλμούς μοιρολόγια,

του καημού δίχως αίτιο, να προσβάλεις το μνήμα'

Η σιγή των Αιώνων, δε' λυπεί την Ιδέα σου.

Προσευχή σου : '' Αλοίμονο μη' σωθούνε τα λόγια ''

***

Ω Λατρεία μιας Χώρας, που γενά παληκάρια,

νυσταγμένα τα χάδια, να βιώνουν' ξαρχης.

Ω Πατρίδα ρωτώ' σε, με τα μάτια κλαμένα,

πιο προβάδισμα, ανάπηρο, τα' χει και μετα' μενα

***

Ω Λατρεία μιας τύφλωσης,ομοιάν με σπονδή,

οι καιροί θα σε πάψουν, ποιόν για' τουτο,να πείσω,

του Χρέους μου, δίδεται πίσω ο καρπός'

με όπλον το' Λόγο, φυλάσω' σε Φώς

***

Ω Λατρεία του Λόγου, τι τραβάς με τα' μενα

αδικίες Αιώνων, σε βουτήξαν στο κρίμα,

το μελάνι μου τώρα, βοά σαν το αίμα'

Σε σπαθί Σταυροφόρου, φέρνεις μου, πένα

***

Ω Λατρεία των Αυτουργών, να λυγάτε τη Γή μου,

δε' σας έφτανε μια και δυό, την κηδεύετε Αιώνες,

των Δικαίων το αντίκρυσμα, παύει πλέον δεμένον,

μες τα σπλάχνα μου αλύχτησαν, Ειρωνίες γεναίων

***

Ω Λατρεία της ποίησης, Δοξοδότρα Αλχήμεια,

της ψυχής αποστάγματα, γραφωμένων μου τέκνα,

με οχτρεύτηκε η Άφεση, και λυσά η σιγή μου'

Ω Λατρεία των Αυτουργών, δε' λυγάτε τη' Γη μου.