Από τη μια,
καλοντυμένες λέξεις,
μεσίτριες της λήθης
που αγωνίζονται να κολλήσουν
ένα ραγισμένο όνειρο
στην κορνίζα της
συγχώρεσης.
Από την άλλη,
κακόγεννες λέξεις,
συνεγγυήτριες του τέλους
που κολυμπούν στα νοτισμένα
με δάκρυα νερά των αναμνήσεων
ανοιχτά των ακτών της
καρδιάς,
αέναο ταξίδι από την Άβυδο στη
Σηστό και πάλι πίσω
λέξεις που πνίγονται…
σώζονται… αλλά δεν λησμονούν
Ανάμεσά τους, μια
κιτρινισμένη φωτογραφία,
φθαρμένη
λες και έξυνε πάνω της, τα
νύχια της
η πεισματάρα
προσμονή των τελευταίων
κρονόληρων
χρόνων.
Αλίμονο!
δεν μπορώ να σε διακρίνω πια
εκεί μέσα…
καλοντυμένες λέξεις,
μεσίτριες της λήθης
που αγωνίζονται να κολλήσουν
ένα ραγισμένο όνειρο
στην κορνίζα της
συγχώρεσης.
Από την άλλη,
κακόγεννες λέξεις,
συνεγγυήτριες του τέλους
που κολυμπούν στα νοτισμένα
με δάκρυα νερά των αναμνήσεων
ανοιχτά των ακτών της
καρδιάς,
αέναο ταξίδι από την Άβυδο στη
Σηστό και πάλι πίσω
λέξεις που πνίγονται…
σώζονται… αλλά δεν λησμονούν
Ανάμεσά τους, μια
κιτρινισμένη φωτογραφία,
φθαρμένη
λες και έξυνε πάνω της, τα
νύχια της
η πεισματάρα
προσμονή των τελευταίων
κρονόληρων
χρόνων.
Αλίμονο!
δεν μπορώ να σε διακρίνω πια
εκεί μέσα…
είναι θολό το τοπίο
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα σας
πολύ ωραίο