Η ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ

Σε ξεχασμένες διαδρομές τα όνειρά μας…

Στα σκλαβοπάζαρα του κόσμου τα παιδιά μας…

Πόση ασχήμια και σκοτάδι γέμισε η ζωή!

Μας στοίχειωσαν μαύρα φαντάσματα

 δουλείας  το δρόμο της ζωής,

που ‘ναι  ο δρόμος των θελήσεων τ’ ανθρώπου.

Ανήλεη ανάγκη, που καις-σφυρί καυτό-

τη θέληση και τη ματώνεις !

Ανήλεη δολιότητα του κούφιου ανθρώπου!

Τι γυρεύατε λάθη ξένα να φράξετε το δρόμο;

Ξανά ζητούν καρδιές ,ζωές να εισπράξουν…

 Ζωή  δεν παραδίδουμε σε άπονων τα χέρια.

Ζωή δεν παραδίδουμε σ’ ανθρώπων την οργή.

Τώρα είναι η ώρα του ανυπότακτου,

του ανυπόκριτου του λόγου…  Αυτόν  υπηρετούμε,

καθώς ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τον κόσμο

με απόφαση κι υπομονή, με πάθος και με γνώση.

Τώρα  είν’ η ώρα του λαού,  είν’ η μεγάλη  ώρα.

Ζωή που μας  στερήσανε…  παίρνουμε πίσω τώρα.