ποίηση στην εποχή της
εκποίησης
Στον εμφύλιο που έρχεται ξανά
Και γιατί να δακρύζω αδελφέ;
παίζοντας στα σοκάκια μικροί
νόμισες πως μ’ άφησαν να σ’ αγαπήσω;
Εσύ θαύμαζες τον παππού τσολιά
και γω τον παππού αντάρτη.
Θυμάσαι πως…
στο τέλος τους πρόδωσαν και τους δύο.
1 σχόλιο:
Δημήτρης Φιλελές
30 Οκτωβρίου 2018 στις 9:03 μ.μ.
Γραφή λιτή, σκληρή και ειρωνική. Ακριβής απόδοση της ζωής.
Απάντηση
Διαγραφή
Απαντήσεις
Απάντηση
Προσθήκη σχολίου
Φόρτωση περισσότερων...
‹
›
Αρχική σελίδα
Προβολή έκδοσης ιστού
Γραφή λιτή, σκληρή και ειρωνική. Ακριβής απόδοση της ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφή