Μες τον ήλιο του χειμώνα
ανθισμένα κρίνα κι όλα
ανθισμένα τα ζουμπούλια
μιας φοράδας τα καπούλια.
Μες του συρταριού τα βάθη
πάνε κι έρχονται μονάχοι
τρώνε ζάχαρη κι αλάτι
περιμένουν τη χιονάτη.
Κι αν θ’ ανοίξει, ποιον θα βγάλει
ποιοι θα μείνουν, τι θα κάνει
ρούσα τα μαλλιά ή μύθος
του κλειστού κουτιού ο ήχος.
Μες του συρταριού τα χρόνια
θα ‘ρχονται τα χελιδόνια
κατσαρίδες και ζουζούνια
πώς γυαλίζουν τα πιρούνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου