ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ

Μόλις νυχτώσει οχυρώνομαι.
Κλείνω τις πόρτες και σημαίνω προσκλητήριο.
Καλώ όλα τα κομμάτια μου,
κάθε τεμάχιο που σκόρπισα
τις ώρες που περάσαν.

(Είναι τα κομμάτια που άφησα
σε φευγαλέες χειραψίες.
Σε κλεφτά χάδια ή φιλιά.
Σε υποσχέσεις που δε θα κρατηθούν.
Σε υποχωρήσεις που στάθηκε αδύνατο ν΄ αποφύγω).

Πόσο θα τόθελα να κρατηθώ.
έτσι για λίγο να σκεφτώ μονάχος
και διαλέγοντας να δοθώ όλόκληρος
στον άξιο στόχο.
Σα σφαίρα να συγκεντρωθώ
και να πέσω απάνω του,
σαν αητός που ανακάλυψε το θήραμά του.

Κι όχι σε ώρες της νύχτας πεντάρφανες
ν΄αθροίζω τ΄ αναρίθμητα κομμάτια μου μ' απόγνωση,
μόνο και μόνο για να βρεθώ επιτέλους ολόκληρος
σε άλλο ένα μου ποίημα.