ΥΠΟΘΗΚΗ

Σαν ποντίκια μες στα τρένα
στοιβαγμένοι μελλοθάνατοι

πόσες βάρκες θα μισθώσουν
με τις λίρες που μαζεύουν;

Και οι μούρες στριμωγμένες
μέσα σ’ αντιασφυξιογόνες μάσκες

πώς φοβούνται τον πνιγμό
αν ξεχάσαν ν’ αναπνέουν;

Σα σκυλιά πάνω στον πάγο
πέφτουν με μελανιασμένα πόδια

και τους βλέπουν να τρεκλίζουν
να γαβγίζουν και να κλαίνε

Τόσοι Οιδίποδες ηλίθιοι
με μπαστούνια αναπήρων
θε μου, πώς τα καταφέρνουν
να σκοντάφτουν και να πέφτουν

στην ευθεία που διανύουν;

Της θλιμμένης Κλυταιμνήστρας
τα πιστόλια στο φουστάνι
είναι του βλάκα εραστή της
που παίζει ρώσικη ρουλέτα

σαν μαϊμού χοροπηδάει όταν

της λέει πως την ντύνει «τεθλιμμένη Ιουλιέτα»

Και ουρλιάζουν στερημένοι
Λεν πως «ήρθε πια η ώρα»
τώρα να εκδικηθούνε

Για τι άλλο εκλιπαρούνε
τόσους μπάτσους και παπάδες;

Άδειοι δρόμοι και αλάνες
μόνο τεθωρακισμένες αύρες
και μάτια κρύα που ελέγχουν

Μα
βαθιά απ’ το Καθαρτήριο
εκατομμύρια ψυχές
ξανά - γι’ άλλη μια φορά

θα τους μάθουνε να τρέχουν