Οι παλιοί κονταρομάχοι

Έτριξαν οι σάπιες γρίλιες

άνοιξαν τα παράθυρα

Καρφώθηκε το φως

μαχαίρι

στης σκοτεινιάς το σκέλεθρο

Και συνήχθησαν πρόσωπα

πολλά

τυλιγμένα στης μνήμης

τα οθόνια,

με τα μονοπάτια της αγωνίας

στα μαγουλά τους χαρακιές

Άνοιξαν δορυάλωτοι

οι θησαυρισμένοι πόθοι

στο σεπτό σκήνωμα της αγνότητας

μολύνοντας τους άσπιλους

και τους αφελείς

Κι’ ήρθαν πανέμορφοι

ανεμίζοντας τα λάβαρά τους

ενδεδυμένοι την αστραπή

και την ελπίδα

Να προχωρήσουμε όλοι μαζί

οι ηττημένοι προς τη νίκη

θρυμματισμένοι, ιδεολάγνοι

με τα μαχαίρια της προδοσίας

στην πλάτη καρφωμένα

Κι’ ήρθαν μαζεύοντας

τα χρυσά άχυρα του Γαλαξία μας

Στήνοντας χρυσές θημωνιές

με το θησαυρισμένο ήθος

για τις δύσκολες μέρες

του κατακλυσμού

Και νάτοι τώρα

καθώς σπαθίζουν τους ορίζοντες

οι πρώτοι κεραυνοί

Μάχονται τους ανεμόμυλους

οι ιππότες

στις βουνοκορφές των οριζόντων

Νάτοι, ακαταμάχητοι

οι παλιοί κονταρομάχοι, κάθε βράδυ

περιφέρονται στο Σύνταγμα

με τα πράσινα λέιζερ στα χέρια

το σκοτάδι να σκιαμαχούν