Σπίθα

Έξω από το τζάμι έτριζε
ο ήλιος του Μαγιού
και μέσα μελαγχολικά
φυλλοροούσε μια Άνοιξη
Που έκαιγε να ζώσει κάτι
Κάπου να ροβολήσει
Σαν υποψία ενός Αυγούστου,
δαφνοστεφανομένου αλμύρα
Μα είχε ξεχάσει το σκοπό
Πώς να πήγαινε άραγε